سينماي اين ور آب

هو اللطيف

ديشب رفتيم سينما تا عصر يخبندان 2 رو ببيينيم. تازه يكي دو هفته اي هست كه رو پرده اومده.بدك نبود هم براي بهتر شدن زبان خوبه هم تجربه هاي جديدي بدست ميده.تبليغات زيادي براي اين فيلم شده بود.كالا ها و حتي خدمات مختلفي رو با استفاده از شخصيت هاي اين كارتون شاد و با هيجان توليد كردن.از شش هفت ماه قبل جا هاي مختلف براي فيلم تبليغات شده و كوچكترها حسابي منتظر اومدن اون روپرده بودن. نكته جالب اينه كه با وجود انواع و اقسام امكاناتي كه براي ديدن فيلم وجود داره سينما هيچ وقت بدون تماشاگر نميمونه .با اينكه جمعيت وين خيلي كم هست در مقايسه با تهران و با وجود تعداد زياد سينما دراينجا تماشاگر زيادي ديروز به سينما اومده بود طوري كه شايد 300 تا 350 نفر تنها در يك سالن و در آخرين سانس اين فيلم حضور داشتند.

نكته ديگري كه توجهم رو جلب كرد اين كه خيلي از افراد بزرگسال بدون اينكه بچه اي همراهشون باشه به ديدن اين فيلم اومده بودن. شايد فكر عمومي در ايران اين باشه كه اين فيلم ها براي بچه هاست و اگر به سينما ميرن براي تماشاي اين نوع فيلم بخاطر فرزندانشون باشه. اينجابراي يك شب تعطيلي شايد سينما در اولويت چندم پس از بار و ديسكو و ... قرار بگيره لذا اومدن اينهمه آدم براي ديدن يه فيلم سالم صادقانه و كودكانه و مثل بچه ها قاه قاه خنديدن و كيف كردن شايد بتونه سيگنال هاي مثبتي رو از شخصيت اين آدم هايي كه انسانيت رو گم كردن بده.نزديك بودن و نزديك شدن به دنياي بچه ها هميشه به نظرم يه علامت مثبت و نقطه ي سفيد ميتونه باشه.هر چند اين مسئله در غرب خيلي واضحه كه براي راحتي و آزادي بيشتر مايل به تحمل بار مسئوليت خانواده نيستن و به طريق اولي بچه دار نميشن اما رفتار هايي از اين دست و اينكه هر جا بچه ايي باشه كاملا احساس شادابي و نشاط رو در بسياري از اونها ميبيني بخصوص كساني كه دوران جووني خود رو سپري كردناهميت مسئله خانواده و شدت نياز به اون معلوم ميشه.در اين باره حرف هاي ديگري هم هست كه در فرصت هاي مناسب بعدي خواهم زد.والسلام.